Sleedoorn

Graaf het plantgat een derde dieper en breder dan de wortels. Zorg ervoor dat het plantgat zo diep is dat de penwortel niet naar de zijkant gelegd hoeft te worden. Zet de zaailing erin en houd hem daarbij iets hoger dan de uiteindelijke plantdiepte, in plaats van helemaal op de bodem van je kuil.  Zorg dat de wortels minstens 10 cm onder de grond zitten. Uiteindelijk moet de wortelhals op de grens komen tussen grond en lucht. Bij sommige bomen zie je op de wortelhals ook wat ribbeltjes, wat het makkelijker maakt. Als je de boom erin zet, houd deze dan stabiel. De wortels mogen tijdens het planten niet omhoog wijzen en geen draai maken, anders wordt de boom instabiel of kan hij zichzelf wurgen. Zorg ook dat je de wortels zoveel mogelijk spreidt. De wortels krijgen zo voldoende doorwortelbare ruimte. 

Vul het gat met vochtige losse grond. Zorg ervoor dat de aarde die de haarwortels (de wortels die dunner dan 1 millimeter zijn) raakt goed verkruimeld is. Schud de boom iets op en neer, zodat de grond tussen de haarwortels komt. 

Plaats circa 10 centimeter grond boven de haarwortels en druk het licht aan met de voet, zodat de wortels goed contact kunnen maken met het bodemvocht.

Kijk voor een uitgebreide plant instructie in de plant handleiding op onze website. 

De Sleedoorn heeft een penwortel. Om de zaailing te oogsten, steek je de spade vlak bij de stam recht naar beneden. Maak voorzichtig een cirkel rond de plant door de spade meerdere keren in de grond te steken, zodat je de penwortel niet beschadigt. Hef daarna de zaailing met een zachte hefboombeweging uit de grond. Zorg ervoor dat je de penwortel zo volledig mogelijk uitgraaft.

De plant hoeft niet perse gesnoeid te worden. Mocht je wel willen snoeien dan is eenmaal per jaar na de bloei in de lente voldoende of in de winter tijdens de rustperiode van de plant januari, februari of maart.  Daarbij hoef je niet al te voorzichtig te zijn, de Sleedoorn kan het hebben als je wat grover bent. Verwijder dode en zieke takken om de gezondheid en bloei van de struik te bevorderen.

Als jonge plant heeft de sleedoorn veel water nodig. Bij droogte is het goed om een Sleedoorn ‘s avonds extra water te geven. Kijk uit of de bladeren slap hangen, dan is er meer water nodig. Na twee of drie jaar horen de wortels diep genoeg te zijn dat dit niet meer nodig is.

Je vindt Sleedoorn in heggen, struwelen, bosranden en op lichte plekken in loofbossen, zoals kapvlakten. Bij voorkeur in de volle zon. De bodem moet vochtig en voedselrijk zijn en bij voorkeur kalkhoudend zijn. Met name in Zuid-Limburg tref je de Sleedoorn veel aan, maar ook een gebied als de Ooijpolder bij Nijmegen kleurt aan het eind van de winter en in het vroege voorjaar wit door de bloeiende Sleedoorn. Het is een van de eerste soorten die bezocht wordt door talrijke insecten.

Het best gedijt de soort op wat beschutte maar lichtrijke standplaatsen. Meestal staat ze op een droge of matig vochtige, lemige of kleiige bodem. Daarnaast vindt men ze soms op leem- of kleihoudend zand. Sleedoorn is een soort van zwak zure tot basische bodems. Het is een echte pionierssoort, die via uitlopers aanpalende, extensief gebruikte grazige terreinen kan koloniseren, wat tot struweelvorming kan leiden. Door haar vermogen om uit te stoelen is het een geschikte soort om gronden vast te leggen en erosie tegen te gaan. Vermoedelijk werd ze om die reden aangeplant in bermen en op dijken en hellingen.